ابرها
رفته‌اند و روی سبزه‌ها
خاطرات خیس‌شان به جای مانده است
روی سبزه‌ها
ردپایِ «های های» مانده است
لحظه‌ی غروب
ابرها که در افق فرار می‌کنند
غصه می‌خورم به حال سبزه‌ها
با فراق ابرها چه کار می‌کنند؟…
«صادق کریمی»
خاطره باران
بغضت شبی کناره ی شط باز می شود آن وقت سیر خاطره آغاز می شود کارون سلام می کند و حال چشم هات مثل هوای شرجی اهواز می شود آن صحنه را دوباره به خاطر می آوری : آن حرف …
