بسیار شنیده‌اید که فلان هنرمند می‌گوید؛ من این اثر هنری را برای مردم خلق کرده‌ام، یا می‌گوید؛ به عشق مردم این کار را کرده‌م…و از این قبیل.
با عرض پوزش، به عنوان یک هنرمند عرض می‌کنم این‌طور نیست و این حرف‌ها چرت و پرت است.
هنر یک هنرمند زمانی اصیل و اثرگذار است که دقیقا آن را برای دل خودش انجام می‌دهد. خیلی هم نیازی ندارد که مردم او را ببینند یا نه. همین که خودش از اثر هنری خود راضی باشد برایش عین خوشحالی است. حرف‌های دیگران هم برایش مهم نیست. مردم روزی او را می‌ستایند و روزی از او روی‌گردانند. مهم این است که خودش کارش را دوست داشته باشد. خودش آن را بپسندد. خودش از آن لذت ببرد.
آن‌گاه، دیگرانی که با او می‌توانند هم‌ذات پنداری کنند هم، از آن اثر لذت خواهند برد.
